Człowiek w tradycyjnej kulturze ludowej wiedzę czerpał z otaczającej go przyrody i wierzeń przekazywanych pokoleniowo. Ponieważ ludzie zdawali sobie sprawę z tego jak mocno świat przyrody wpływa również na ich życie, przypisywali mu często symbolikę wręcz magiczną. To wszystko oraz elementy wierzeń pogańskich i chrześcijaństwa tworzyło magię ludową. Ludzie zdawali sobie też sprawę z wpływów warunków atmosferycznych na ich życie więc tworzyli przysłowia utkane ludowa mądrością względem pór roku , czy poprostu pogody. Przykładowe zwiastuny pogodowe to na przykład:„Chrzest Jana w deszczowej wodzie, trzyma zboże w przeszkodzie.”„Nowy Rok pogodny- zbiór będzie dorodny; gdy Nowy Rok mglisty- jeść będą zboże glisty.”„Zielone Boże Narodzenie, a Wielkanoc biała, z pola pociecha mała.”„Co marzec wypiecze to kwiecień wysiecze.”„Gdy Marcinowa gęś po wodzie, będzie Boże Narodzenie po lodzie.”Wierzono ,że obserwując dni od 13 grudnia ( Świętej Łucji), aż po 24 grudnia można wyczytać pogodę na 12 przyszłych miesięcy Nowego Roku.W polskiej kulturze ludowej sporo jest odniesień do cyklu życia przyrody i oddziaływań chociażby księżyca, słońca czy gwiazd. Gwiazda była symbolem narodzin i śmierci. Na widok spadającej gwiazdy należąlo wypowiedzieć trzykrotnie słowa: „Nie moja” ponieważ zwiastowała nadchodzącą śmierć jakiegoś człowieka. Spadająca gwiazda ( po dziś dzień wielu ludzi to praktykuje) zwiastowała też spełnienie marzenia. Odnosiło się to do faktu że każda spadająca gwiazda symbolizuje odejściem zaświaty człowieka a jednocześnie jego dusza mogła ingerować spełnienie wypowiedzianego przez nas na głos lub w myślach życzenia.Tekst Monika Patrycja Patkowska